دل گرفته :)

بعضی وقتا دلم پر میشه ها، واقعا تا خرخره پر میشه. احساس می کنم دور و برم پر شده از آدما ی اشتباهی. نمی دونم، شایدم زود رنجیم عود کرده بازم:(

نحوه ی برخوردا، بعضی از حرفا، بعضی از رفتارا میخوره تو ذوقم واقعا.

وقتی که میبینم بعضیا با بی چشم و رویی تمام در مورد همه چی نظر میدن، از مدل رفتاری خودشون تعریف می کنن، وسط هر حرفی نپرن روزشون شب نمیشه؛ بقیه هم بره بدست آوردن دلشون شروع میکنن به تعریف کردن ازشون و هر حرفی که از دهان مبارکشون بیرون میادم تایید نکنن نمیشه؛ نمی دونم چرا از خودم بدم میاد:( حس سادگی و حماقت میکنم. دلم میخواد بشم هفت خط روزگار.

یعنیا بعضیا فقط منتظرن یه حرفی از دهنت دربیاد، شروع میکنن، بسم ا. تا اظهار وجود نکنن و خودشونو خیلی خفن نشون ندن نمیشه. توی بعضی کارا تا حرکتای چرت بچگانه انجام ندن نمیشه. البته منصفانه قضاوت کنم، اخلاقای خوبم دارنا ولی گاهی ذهنم پر میشه از جنبه های منفی اخلاقاشون.

خیلی دلم میخواد این جور چیزا به یه ورم هم نباشه، ولی تا حالا موفق نشدم. قشنگ میره تو مخم :|

این مسائل خیلی جزئی و چرتن

بی خیال حرفایی که تو دلم جا مونده .